Den fyrste songen
Dikt. 1992
Av Per Sivle
Den fyrste song eg høyra fekk,
var mor sin song ved vogga;
dei mjuke ord til hjarta gjekk,
dei kunde gråten stogga.
Dei sulla meg so underleg,
so stilt og mjukt te sova;
dei synte meg ein fager veg
opp frå vår vesle stova.
Den vegen ser eg enno tidt,
når eg fær auga kvila;
der stend ein engel,
smiler blidt,som berre ei kan smila.
eg sliten trøytnar av
i strid mot alt som veilar,
eg høyrer stilt frå mor si grav
den song som all ting heilar
Dette er det fineste diktet/sangen jeg kan. Synger den titt og ofte jeg, og herforleden så
sang vi den, både søstra mi og jeg, den til mamma. Tror hun syns den var fin.
Da jeg fremdeles ikke kan legge inn bilder (pga av datacrashen sist uke) blir det bare skriverier her. En må temke så mye mere da, enn hvis en har et bilde å skrive ut fra. Ja, jeg kan gå ned til den andre PC og finne noen gamle bilder, men det passer meg best å sitte her på kjøkkenet og følge med på alt det som forgår rundt meg. Det kan jo hende det skjer noe spennende
2 kommentarer:
Denne songen er eg og glad i, og det var ei stemningsfull stund då vi sat og song for vår gamle mor npå sjukeheimen.. Vi song og Tuppen og Lillemor; den songen høyrde vi ofte av mor vår og tvilingsyster hennar for mange år sidan. Eg minnast ein gong dei kledde sine 5 håpefulle i Peik-skjorter då vi skulle på tur over fjorden. Peik - det var han som låg eit hestehovud foran dei andre, og det passa på oss 5.
Helsing til Lilledora og Gubben frå Hain te mæ og æ, takk for trivelege dagar. I dag er vi lenger sør i landet, og jammen snødde det her på det raude huset ved elva.
Så koselig blogg du har.Håper dere får fixa dataen igjen.
Legg inn en kommentar